MARZEC 2020

Tematyka kompleksowa

1. W dawnych czasach
2. Kiedy patrzę w niebo
3. Czekamy na wiosnę
4. Zielony kącik w naszej Sali
5. Wiosenne porządki

Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze

• ubieranie się odpowiednio do warunków atmosferycznych występujących w danej porze roku (zapobieganie przegrzaniu i zmarznięciu); przebywanie na świeżym powietrzu; uczestniczenie w spacerach, zabawach i ćwiczeniach ruchowych;
• kształtowanie umiejętności współżycia w grupie;
• obserwowanie zmian zacho­dzących w przyrodzie przed zbliżającą się wiosną, np. co­raz dłuższe dni, coraz wyż­sza temperatura, topnienie śniegu i lodu, powracające pierwsze ptaki (skowronek, czajka, szpak), pojawiające się pierwsze kwiaty (przebi­śniegi, krokusy),
• poznawanie zwiastunów wiosny, np. kwitnienie wierzby i leszczyny, poja­wienie się pąków na drze­wach, krzewach,
• prowadzenie obserwacji roślin w kąciku przyrody oraz założenie „zielonego ogródka” – śledzenie rozwoju posadzonych roślin: rzeżucha, fasola, szczypior;
• uczenie dzieci „otwierania oczu” i „nadstawiania uszu” na wszystko, co dzieje się w przyrodzie w okresie nowej pory roku – wiosny; poznawanie i nazywanie niektórych zwiastunów wiosny – pierwsze wiosenne kwiaty, pąki na drzewach i krzewach, śpiew ptaków;
• rozwijanie umiejętności klasyfikowania przedmiotów wg jednej cechy, przeliczania elementów zbiorów w zakresie 4, porównywania liczebności zbiorów: dużo- mało;
• kontynuowanie codziennego czytania lub opowiadania wybranych pozycji książkowych, dostosowanych do wieku i umiejętności dzieci;
• wyrabianie nawyku stosowania zwrotów grzecznościowych w określonych sytuacjach;
• dbanie o własne zmysły – posługiwanie się umiarkowanym głosem, unikanie krzyku w czasie zabawy;

„Mały dinozaur”

Beata Gawrońska

Leży jajko duże w jeszcze większej dziurze.                                                Rysuje owal.

Nagle z tyłu – puk, puk, puk, i jest ogon – stuk, stuk, stuk.                       Rysuje ogon.

Potem z przodu coś się rusza głowa z szyją się wynurza.                        Rysuje szyję z głową (jednym ruchem).

Jeszcze łapy z przodu, z tyłu i grzebień na górze.                                        Rysuje wymienione elementy.

 I tak oto mały dinozaur jest cały.                

Piosenka „Dinozaury”
sł. Ewa Stadtmüller muz. Urszula Borkowska

Dinozaurów nie ma z nami
dawno już.

Nawet ślady ich przysypał
czasu kurz.

 Można spotkać dinozaura
tylko w snach,

jak paprocie skubie wielkie,
 że aż strach.

Tam gdzie kiedyś tych paproci
szumiał las

leżą złoża węgla, który
grzeje nas.

A gdzie góry i doliny
że ho, ho,

było kiedyś pełne piasku
morza dno.

Tam gdzie fale rozmawiały:
bul, bul, bul,

pozostała w głębi ziemi
biała sól.

 Czy ktoś mógłby czas zatrzymać?

Chyba nie.
Jak tu będzie za lat tysiąc? Kto to wie?